Merhabalar sevgili okurlarım. Bu haftaki yazımı muhabbet ettiğim insanların anlattıklarından da feyz alarak günümüz insanlığı üzerine yazayım istedim. Malumunuz üzere birçok STK da yönetici pozisyonunda görev almaktayım. Yeni Ahlat ve Mercek Haber Gazetelerinde köşe yazarlığı yapmaktayım. Uluslararası Yazarlar ve Gazeteciler Cemiyetinin Kurucuları arasındayım. Davet edildiğim bir çok platforma da, yoğunluğum ve faydalı olamayacağım endişesiyle katılamıyorum. Mali Müşavirlik mesleğimde cabası. Tüm bu platformlar sayesinde çok geniş bir çevrem var. Hoş çevrenin geniş olması iyimi kötümü orası ayrıca tartışılacak bir konu. İnanılmaz derecede değerli insanlarda oluyor tanıştıklarımda, faydası dokunmak bir yana kıskanıp kuyunu kazacak kadar haset dolu insanlarda… Geziyorum, bir çok ziyaretlere gidiyorum ve dahi doğal olarak bolca muhabbet imkânım oluyor insanlarla.Muhabbet ettiğim insanlarında benim gibi günümüz insanlığı ile ilgili şikâyetlerini dinliyorum hep. Hiçte haksız sayılmazlar.
Eskiden insanlar ismine, şanına, soyadına ve şerefine leke gelmemesi ve arkadan haklı yere konuşulmaması için geceleri uyku uyuyamazlardı. Günümüzde ise insanlar iki değil çok yüzlü olmuş durumda. Eskiden ağızdan çıkan her söz senetti, bu gün söz bir yana senet bile para etmez oldu. Eskiden gurbette hemşeriler birbirlerine sahip çıkarlardı, birbirleriyle alışveriş ve iş yaparlardı. Bu gün haset ve çekememezlik yüzünden, bırakın destek olmayı köstek oluyor insanlık. Eskiden alışveriş yapılırken siftah yapan esnaf, gelen müşteriyi siftah yapmayan esnaf komşusuna yönlendirirdi. Bu gün bırakın komşuyu, kardeşinin bile işini elinden alan oldu insanlık. Eskiden dostlar kazansın diye çırpınırken, bu gün en çok dostlar kazanmasın diye uğraşır oldu insanlık. Eskiden yola çıkılan dostu yarı yolda bırakmamak için bir çok şeyinden vaz geçilirdi, günümüzde yola başlar başlamaz yarı yolda bırakan oldu insanlık. Eskiden VEFA gerçek anlamındayken, günümüzde İstanbul’da bir semt adına dönüştürdü insanlık. Eskiden düşene kol kanat gerilirdi, günümüzde düşene bir tekme atan oldu insanlık. Eskiden Öğretmenine saygı duyan, her gördüğü ortamda ayağa kalkan önünü ilikleyen insanlar vardı. Günümüzde öğretmene hakaret eden, iftira atan ve dahi öldüren oldu insanlık. Eskiden baba mesleğini ilerletmek ve ailenin yükünü sırtlamak için didinen evlatlar vardı. Günümüzde baba mesleğini istemeyen, yük almak bir yana anne babaya yük olmak için yaşayan oldu insanlık. Eskiden büyüğe hürmet ve sözünün üstüne söz söylenmezken, büyüklere fazlalık gözüyle bakan ve dahi moruk diyen oldu insanlık. Eskiden para elin kiri iken, tapılan şey haline getiren oldu insanlık. Eskiden selam vermemek ayıp iken, selam vermeyi hor gören ve dahi kavga sebebi haline getiren oldu insanlık. Eskiden komşunun derdiyle dertlenilip, sevinciyle sevinilirken, yıllarca karşılıklı veya altlı üstlü oturduğu komşunu tanımayan oldu insanlık. Eskiden herhangi birinin ölümüne bile yas tutarken, gözünü kırpmadan ve dahi ceviz kabuğunu doldurmayacak sebeplerle öldüren oldu insanlık.
Vel hasıl; Verdiği sözü tutmayan, borcunu ödemeyen, hemşerisine destek olmayan, dostunun kuyusunu kazan, vefayı unutan, alın teriyle kazanmak yerine hak yiyerek kazanmaya çalışan, büyüklerine saygı göstermeyen, selam vermeyen, komşusunu tanımayan, kolayca insan canına kıyabilen, gözünün içine baka baka yalan söyleyen, Hak hukuk ve adalet bilmeyen, paylaşmayı sevmeyen, öğretmene saygı duymayan, paraya tapan oldu insanlık.
İşte bende buna 2017 MODEL İNSANLIK diyorum, haksızmıyım?
“İnsanlık çok ilerledi; Artık görünmüyor”
(Robin Sharma)
Selam ve Dua ile…
